Erkenning voor ‘stille ramp’ in verpleeghuizen in 2020
Op 16 februari publiceerde de Onderzoeksraad voor Veiligheid het rapport ‘Aanpak coronacrisis. Deel 1: tot september 2020’. In dit rapport is ook veel aandacht voor de situatie in de verpleeghuizen tijdens deze eerste, spannende en onzekere periode.
Wat vertelt het rapport?
In de eerste fase van de coronacrisis was er onvoldoende aandacht voor de situatie in verpleeghuizen, is de conclusie van de Onderzoeksraad. Dit had ernstige gevolgen voor bewoners en medewerkers. Er waren onvoldoende beschermingsmiddelen voor medewerkers en volgens de richtlijnen van het RIVM mochten medewerkers met lichte klachten gewoon komen werken. Ook waren er weinig testen beschikbaar. Dit zorgde voor een onveilig gevoel, ook bij onze medewerkers.
Toen duidelijk werd hoe ernstig de situatie in de verpleeghuizen was, werden de verpleeghuizen gesloten en mocht familie niet meer op bezoek komen. Dit leidde tot veel eenzaamheid onder bewoners en dilemma’s over welbevinden, kwaliteit van leven en het afscheid nemen van dierbaren.
Dit zijn harde conclusies. De Onderzoeksraad noemt dit ‘een stille ramp.’
Situatie bij Laverhof
Hoe deze periode door onze medewerkers en vrijwilligers, bewoners en familieleden van bewoners van Laverhof is ervaren, is te lezen in ons coronamagazine ‘Recht uit het hart’ uit november 2021.
Wij hebben met elkaar deze eerste periode van de coronacrisis meegemaakt. Een verdrietige periode, met bewoners die ziek werden en zijn overleden en veel spanning en onzekerheid bij medewerkers. Medewerkers die er wilden zijn voor bewoners, maar bang waren om het virus mee naar huis te nemen en hun gezinsleden te besmetten. Beschermingsmiddelen die ‘op rantsoen’ moesten, omdat ze nergens te krijgen waren. Bewoners, boos en verdrietig, omdat ze hun kamer niet uit mochten en niet meer naar buiten konden. De eenzaamheid van bewoners en thuiszorg cliënten. Familieleden die via raamvisites, zwaaimomenten en beeldbellen in contact probeerden te blijven met hun naasten.
De crisis deed een groot beroep op onze veerkracht en creativiteit. Collega’s steunden elkaar waar ze konden en boden extra ondersteuning aan de zorgteams die onder grote druk moesten werken. Er werd op alle mogelijke manieren meegedacht en meegewerkt aan creatieve oplossingen. Het saamhorigheidsgevoel in de teams en tussen de verschillende teams was groot: ‘we doen dit samen’. De buitenwereld leefde enorm met ons mee; met lieve kaartjes en brieven, lekkere en gezonde traktaties, bloemen en muziek. Hartverwarmend en met veel liefde gegeven en ontvangen.
Wat hebben wij geleerd van deze periode?
Laverhof heeft ook lessen geleerd uit deze eerste periode. De belangrijkste is dat we niet meer ‘op slot’ gaan; ook bij besmettingen mogen familieleden op bezoek komen. Bij een besmetting op een woongroep worden de maatregelen ‘op maat’ en in overleg met alle betrokkenen vastgesteld; het welzijn van bewoners staat hierbij voorop. Beschermingsmiddelen en testen zijn ruim op voorraad voor alle medewerkers die daar behoefte aan hebben om zich veilig te voelen. Alle zorgteams hebben tijdens de Vidacto-trainingen met elkaar hun ervaringen en emoties kunnen delen en geleerd hoe zij elkaar bij stressvolle situaties kunnen ondersteunen.
En nu?
Corona is nog niet klaar met ons. De maatregelen worden versoepeld, maar we moeten alert blijven op het voorkomen van besmettingen. Bewoners worden dankzij de vaccinaties minder ziek, maar zieke medewerkers en quarantaines geven in zorgteams nog steeds veel extra uitval.
Dus let goed op elkaar en op jezelf!
Meer weten over het rapport? Kijk op de site van de Onderzoeksraad voor Veiligheid. Over het deel van het onderzoek in verpleeghuizen (waar ook Laverhof aan heeft meegewerkt) kun je hier meer lezen.
